A poem

This lovely poem dedicated to Macedonia and the Macedonians is from my very good Romanian friend plyrgheorghe and i wish to tell him Thank you from the bottom of my heart.I appreciate you very much,and i'll never forget this beautiful gift that you gave me. :)

For a love almost as old as the sun!

I never thought Alexander the Macedonian

Could be named anything else but Alexander,

Or could be called anything else but Macedonian.

His troops split among themselves the spoils of war,

But in the end, the victors were the Greeks,

Because the idea makes the sword, and the idea wins against the sword, in time.

And yet, Alexander himself was not Greek.

When the wave of Slavs came,

Your name was not taken by the sea,

And although your language took Slavic melody,

The word which sustains your world remained Macedonian.

And Slavs were not a Turkish tribe,

So, how could you be Bulgarian ?

You passed to be in the shadow of three empires,

But you kept the light of your ancestors sun,

And slowly created a new sun for your children,

Because the new struggle needed new gods.

There are many mountains in your country,

Because every mountain is the statue of a hero,

And you have many lakes, to wash away the fear

And all the muddy arguments thrown against you.

The horses do not die when the dogs want to, it is said in my country,

So how could a lion die, just because some hyenas are hungry ?

The tailored costumes seem more beautiful,

And much greater the delight of songs,

When the traditions were kept with heroism,

And people followed the path of tears to reach their freedom,

Instead of the seductive comfort of slaves.

I have nothing to give Macedonians but my heart,

And from my heart I wish for you,

Since only the sun is older than you,

To be alive as long as him.

Macedonian:

За љубов стара скоро колку сонцето!

Никогаш не сум помислил дека Александар Македонски

Може да биде наречен билошто друго освен Александар,

Или наречен билошто друго освен Македонец.

Неговите војски ги поделија меѓусебе пленот од војната,

Но на крај,победниците беа Грците.

Бидејќи идејата го создава мечот и идеата го победува мечот со текот на времето.

Но сепак ,самиот Александар не беше Грк.

Кога бранот на Словените дојде,

Вашето име не беше превземено од морето,

И иако вашиот јазик доби Словенска мелодија,

Зборот кој го содржи вашиот свет остана Македонски.

И Словените не се Турско племе,

Па како е можно вие да сте Бугари?

Поминавте како сенка на трите империи,

Но ја задржавте светлината нод сонцето на вашите претци,

И полека создадовте ново сонце за вашите деца,

Бидејќи на новата борба и беа потребни нови Богови.

Има многу планини во твојата земјач

Бидејќи секоја планина е статуа на херој,

И имате многу езера,да го измиете стравот

И сите каливи расправии кои се фрлени кон вас.

Атовите не умираат кога кучињата сакаат-е кажано во мојата земја,

Па како е можно лав да умре,само зашто неколку хиени се гладни?

Изработените носии изгледаат толку убави,

А уште поголемо е задоволството од песните,

Кога традициите се зачувани со херојство,

А луѓето го следат патот на солзите за да ја постигнат својата слобода,

Наместо мамливата удобност на робовите.

Немам ништо освен да го дадам моето срце на Македонците,

И од моето срце ви посакувам,

Бидејќи само сонцето е постаро од вас

Да бидете живи колку и него.